FaeriaPL

 - Oczywiście, kochanie, że będę grzeczny... - Francis wymruczał w szyję swojego niewprawnie udającego nieobrażonego. Warto być milutkim, gdy wychodzi się na wieczór samemu. Wyglądając tak, jak Francis wyglądał. Więc obejmował Arthura ramionami, opierał brodę na jego barku i był cały uroczy. Sądząc po skrzywieniu ust i drgającej brwi niekoniecznie działało, ale Francis się nie przejmował. Mruczał dalej. - Ty też bądź grzeczny, musisz dzisiaj skończyć ten rozdział ̵

Będziemy świecić nocom 1.    Nie mówię ci, że odlatuję. Wsłuchuję się w twój oddech, trzymam cię mocno, czuję twój spokój. Gdybyś wiedział, co planuję, nigdy byś nie zasnął. Przepraszam, Anglio, ale za wszystkie piękne sny, które mi podarowałeś, też zasługujesz na... Jeszcze chwilę szczęścia.    Gwiazda północna, opowiadałeś, wskazuje drogę w ciemnościach. Księżyca nikt nie dotknął, nie należy do nikogo. Ziemia się kończy, ale n

 - Oczywiście, kochanie, że będę grzeczny... - Francis wymruczał w szyję swojego niewprawnie udającego nieobrażonego. Warto być milutkim, gdy wychodzi się na wieczór samemu. Wyglądając tak, jak Francis wyglądał. Więc obejmował Arthura ramionami, opierał brodę na jego barku i był cały uroczy. Sądząc po skrzywieniu ust i drgającej brwi niekoniecznie działało, ale Francis się nie przejmował. Mruczał dalej. - Ty też bądź grzeczny, musisz dzisiaj skończyć ten rozdział ̵

Płaszcz Iwana był wyjątkowy, a Feliks się zakochał. W płaszczu. Iwan nie miał z tym nic wspólnego. To wszystko wina tego, że jesienią można było wepchnąć zmarznięte dłonie w przestronne kieszenie. W dodatku płaszcz wracał tą samą drogą z uczelni, a oprócz cudzych, zmarzniętych dłoni czasem trzymał w kieszeniach cukierki toffi. Gdy szło się obok, skrywał przed zacinającym wiatrem. I ładnie pachniał, co było bardzo ważne, gdy wtulało się w niego policzek. Latem Feliks pr

Kłam kochanie, kłam Olena i Feliks w ostatnich dniach Rzeczpospolitej Obojga Narodów Stukot jej zniszczonych, skórzanych butów rozniósł się po korytarzu, wypełnionym po same brzegi patriotami, którzy w końcu zrozumieli, jaką przyszłość zgotowali im sąsiedzi. Zabawnie było słuchać ich wzniosłych okrzyków o wielkiej Rzeczypospolitej Obojga Narodów, gdy do granic pukały nadal wygłodniałe wilki. Nie mogła powiedzieć, że była z tego wszystkiego zadowolona, widok upadającej idei, która na wiele